Mùa hè chieu thang dung

Bere lehenengo filmean, L’odeur de la papaye verte, itxura poetiko zuzenaz, irudi zehatzak gehi sensazioak betezen zituzten istorioak.

Bigarrena, Cyclo, agian nahasiagoa, baina bide narratibo horretatik bere sakonean, non irudiek hitzak baztertzen zituzten.

Gaurko honetan, berriz, hirugarren filma, bere idazkera sakondu nahian, Hanoi hiria bihurtzen du protagonista, Hanoik sortzen dion armonia.

Izan ere, argudioa gutxienengoa da, narrazioaren edukiaz gain, filmean zehar sekuentzia batzuek sortzen diguten zirrara izango da eragingarria. Beste modu batez esanda, sekuentzia horietan ondorioa da erakusten diguna, eta zergaitia bilatzea gure lana izango da.

Irudiak berak du nagusitasuna, denboraldiaren etena lortzen baitu, horrexegatik egoerak, mantso-mantso, ez du ia aurreratzen.

Azken finean, Ekialdeko kultura erabat desberdina dute.