Comédie de L’innocence

Txiletik ihes eginda, paristar bihurtu da aspaldi zuzendari hau. Bere hamargarren luzemetraia izanik, M. Bontempelli idazle italiarraren eleberri batean oinarritzen da filme hau, fantasiazko osagaiak mantenduz. Veneziako askenengo Mostran lehiaketarako aukeratua izan zen hain zuzen.

Filmatze era konplexu xamar izan ohi du, eta oraingoan irudimenari doinu kutsuak erantsi behar zaizkio. Kontatze era beti konplexua nahiz eta, itxuraz, kontatzen duena erraza ematen duen.

Aipagarria aktoreen kudeaketa eta, ondorioz, beraien adierazpenak une batzutan hieratismoaraino helduko dira, hor oso eroso Isabelle H. nola ez!

Oso seriozki egituratua (ez du onarten ustegabekorik), famili harremanak desmitifikatu nahi du eta horretarako maila narratiboa igon behar bada horixe egiten da eta kitto.